Arthur Lubbers

Table Label levert een gepatenteerd medium voor tafelreclame: de tablewrap. Dit is een warmtebestendige vinylsticker die vloeiend overloopt met de tafel. Deze kan gemakkelijk op de tafel worden gelegd en verwijderd, zonder de tafel te beschadigen.
Grote voordeel is volgens Table Label dat mensen gemiddeld 18 minuten aan een tafeltje zitten op het terrras of in de kantine. De duur van de blootstelling aan de reclameboodschap is dus veel langer dan bij de meeste andere buitenreclame. De effectiviteit van de campagnes (2-3 weken) worden gemeten worden door QR- en AR-toepassingen. Door te scannen en naar mobiele sites te gaan, levert deze vorm van buitenreclame ook direct respons op.
Table Label heeft de exclusieve vertegenwoordiging voor de Benelux van de tablewrap dankzij samenwerking met het Engelse Table Talk Media.

We lezen meer en meer de digitale versie van een boek, maar geven het papieren boek (nog) niet op. Dat blijkt uit de Boekbarometer 2013 waarmee eci.nl jaarlijks het leesgedrag van Nederlanders en Vlamingen meet.
De conclusie in deze meest recente Boekbarometer 2013 is dat 37% van de Nederlanders het afgelopen jaar minstens een e-book heeft gelezen, het jaar daarvoor jaar was nog slechts met 11%. Dit staat gelijk aan één op de drie Nederlanders. Veruit de populairste titels zijn Inferno van Dan Brown en Vijftig Tinten Grijs van E.L. James. Dit betekent niet dat het papieren boek niet meer geliefd is; 90% van de boeklezers zegt minimaal vier papieren boeken per jaar te lezen.
Opvallende conclusie uit de Boekbarometer is verder dat 29% van de Nederlanders geen voordeel zien van een e-book ten opzichte van een papieren boek. De liefhebbers van het ouderwetse boek vinden e-books ‘kunstmatig en onprettig om te lezen’. De e-bookadepten waarderen  daarentegen de gebruksvriendelijkheid van digitaal lezen en het feit dat het digitale boek altijd voorhanden is. Een derde van e-bookslezers leest tien boeken per jaar op zijn tablet.
Opmerkelijk feit is dat lang niet iedere digitale lezer een e-reader gebruikt. Hoewel bekend is dat de schermkwaliteit een prettigere leeservaring biedt, gebruikt 30% van de e-book lezers liever de tablet die toch al in de huiskamer ligt.

Als het over de nadelen van drukwerk gaat, komt men vaak niet verder dan de (deels) onterechte opmerking: ‘nog meer dode bomen’. Een minstens zo belangrijk milieuaspect is echter chemie. Chemicaliën zijn nodig in het vochtwerk van een pers, zit in inkt, toners en schoonmaakmiddelen. Laurel Brunner van kennisinstituut Verdigris pleit voor internationale harmonisatie van de regels voor het gebruik van chemicaliën in de grafische industrie. Dat een internationale norm extra papierwerk en kosten met zich meebrengt die de klant uiteindelijk betaalt,  moeten we maar voor lief nemen volgens Brunner. Het meenemen van de chemicaliën bij de beoordeling van milieuaspecten past in goed MVO-beleid. Lees de blog (Engelstalig) van Laurel Brunner.

One of the best television programmes around is a surprising and pretty shocking US offering, Breaking Bad. In one of the programme’s opening scenes the protagonist, a disappointed and downtrodden chemistry teacher, asks his students what chemistry is all about. The answer he gets is, rather obviously, “chemicals”. “No,” he shoots back, “chemistry is about change”. For the graphic arts industry, which has depended on chemicals for much of its history, this is absolutely spot on but not for the obvious reasons.Chemicals have been vital for the evolution of print. Among other things chemistry is necessary to change states on a printing plate, removing the bits that aren’t required for inking and making sure that plates stay the distance on press. Chemistry is required in fountain solutions, inks, toners, cleaning fluids and so on, either effecting change through interactions or making sure that no change occurs. Chemistry is fundamental to the printing industry, and over the years the use of chemicals has been increasingly tightly regulated in all developed markets. And regulations proliferate as technologies spread to new sectors and geographies. Chemists are hired to ensure that their employers comply with all relevant regulations and that companies can sell their consumables cost effectively, ideally without risking expensive litigations or killing anyone.

This is all well and good, except that there seems to be not a lot of cohesion in the rules governing chemical use in worldwide markets. Rules relating to their use and application, safety disclosures, handling, transportation, storage, combinations and disposal are all extremely complex and often inconsistent across trading borders. For instance in some parts of the world there are controls on chemical use in food packaging such as food contact issues and ink migration restrictions. But the rules are far from being fully harmonised.

In some markets there are also initiatives and rules for protecting the interests of downstream users of chemicals and to control specific groups of chemicals, such as biocides (disinfectants) the use of which is controlled for inks and fount solutions. Once again the rules are by no means universal. It’s a complete tangle and one which chemical companies such as Agfa and Kodak have to navigate with extreme caution. Global organisations such as these employ teams of people in order to ensure regulatory compliance wherever they do business.

Compliance increasingly requires a full blown document management system and a barrage of expensive lawyers. Manufacturers, especially of presses, platesetters, prepress consumables, inks and toners, and pressroom chemicals must bear the heavy burden of compliance and the associated expense. Those expenses inevitably end up in the customers’ laps, however the costs in some ways reflect the improving accountability of print. This industry is increasingly tightly regulated and accountable, which might perhaps be an added dimension to measures of its environmental impact.

Laurel Brunner wrote this blog on behalf of Verdigris, an organisation reporting about the sustainability of print and other media.

Laurel Brunner, managing director of Digital Dots. Laurel is also member of an ISO’s task force looking at carbon footprinting standards for print media products. Laurel wrote this blog for Verdigris, an organisation reporting about the sustainability of print and other media.

Vier grafische bedrijven in het Groene Hart zijn samengegaan: Twigt GrafiMedia, Drukkerij NKB, Druno en Dekker Drukkers en Alkemade Printing. De geconsolideerde organisatie houdt vier vestigingen en telt circa 90 medewerkers. Hoewel de samenvoeging een aantal medewerkers hun baan kost, investeert het bedrijf ook fors. Naast modernisering van het machinepark wordt geïnvesteerd in ICT-talent, online applicaties en interne automatisering. Het nieuwe bedrijf wil zich, naast drukwerk, nog meer richten op cross media campagnes, personalisatie (dankzij digitaal drukken) en online opmaak- en bestelportals.

‘Wie denkt dat print dood is en Kodak niet meer bestaat, is dom. Die mag je beledigen en terug naar school sturen.’ Dat waren de woorden van Antonio Perez, ceo van Kodak, eind vorige week bij de opening van het Kodak Technology Centre in Eysins (Zwitserland). Het gloednieuwe pand is het Europese hoofdkantoor en demo- en technologiecentrum van het ‘nieuwe’ Kodak. Want na alle financiële perikelen (Chapter 11) is het bedrijf dat ooit zo groot werd dankzij de filmrolletjes weliswaar uit de consumentenmarkt gestapt, als het gaat om ‘functional printing’ is het concern met een jaaromzet van circa 2,5 miljard euro een belangrijke speler. Twee typische Kodak-technologieën waarmee Kodak nieuwe markten gaat bestormen zijn de Stream-inkjettechniek en de Squarespot-belichtingstechniek.

Smart packaging
In de grafische markt heeft Kodaks’ Squarespot-belichtingstechniek zich met een installed base van 12.000 printsystemen en 16.000 plaatbelichters al lang bewezen. Diezelfde techniek voor het belichten van ctp-platen zal meer en meer worden toegepast voor ‘functional’ printing en ‘smart’ packaging. Dan moet men denken aan het printen van componenten voor touchscreens – waarvoor al OEM’s zijn gesloten – en elektronische schakelingen (printed electronics). In de nabije toekomst zal bijvoorbeeld vooor RFID-toepassingen geen aparte tag meer hoeven worden toegevoegd aan de (met geleidende inkt) geprinte antenne. Dan zal de gehele RFID-label in een keer geprint worden op een product.
Een ander voorbeeld van smart packaging die dankzij de Kodak-techniek waarschijnlijk mogelijk wordt is het direct printen met bioreactieve inkten op een foodverpakking, waarmee de consument kan zien of het product nog vers is. De consument houdt zijn vinger op een bepaalde plek op de verpakking, kleurt deze blauw, dan is het vers, bij rood niet meer.

Stream-inkjettechniek
Kodaks’ inkjettechniek – waarbij zeer nauwkeurig honderdduizenden inkjetdruppeltjes per seconde uit de Prosper-inkjetkoppen kunnen spuiten – wordt zowel gebruikt voor full colour printen van magazines en kranten als het inprinten van variabele data op snelle offsetpersen. Hierbij kan gedacht worden aan personalisatie via adresgegevens en barcodes, maar ook variabele tekst en beeld voor direct mail. Niet alleen worden de Prosper-inkjetkoppen ingebouwd in rotatie- en krantenpersen, zoals bij Axel Springer, ook op ‘traditionele’ vellenpersen. Een van de grootste Britse drukkerijen Anton Group heeft voor grote oplages dm-drukwerk op een Heidelberg Speedmaster vellenpers een Cut Star-systeem geplaatst, waarmee vanaf de rol variabele data wordt geprint met Prosper-inkjetkoppen, waarna de rol inline wordt gekapt in vellen die rechtstreeks de vellenpers ingaan. De output: full colour gepersonaliseerde direct mail die met duizenden vellen per uur de pers uitrolt.
Ook hier zoekt Kodak graag de samenwerking met derden. Zo heeft Kodak onlangs samen met machinefabrikant Bobst aan slimme toepassing bedacht waarbij de Prosper-inkjetkoppen worden ingezet voor variabel printen bij verpakkingsproducties van flexibel vouwkarton.

Boekproducties
Kodak is een van de handvol spelers op de groeiende inkjetmarkt. De inkjettechnologie in tegenwoordig zo geavanceerd dat full colour afbeeldingen  zich absoluut kunnen meten met de hoge offsetkwaliteit. De leek ziet geen verschil meer tussen een digitaal en in offset gedrukte mailing of brochure. Enig kritiekpunt blijft het printen van boeken. Totnogtoe blijft het blijkbaar moeilijk voor aanbieders van hoogvolume inkjetprinters om hoogkwalitatieve boekproducties te maken. In plaats van lekker leesbare tekst, lijken de letters bij inkjetdruk niet scherp en te dansen op het (romandruk)papier, wat een onrustig beeld oplevert en de leesbaarheid niet ten goede komt.

‘Wie denkt dat print dood is en Kodak niet meer bestaat, is dom. Die mag je beledigen en terug naar school sturen.’ Dat waren de woorden van Antonio Perez, ceo van Kodak, eind vorige week bij de opening van het Kodak Technology Centre in Eysins (Zwitserland). Het gloednieuwe pand is het Europese hoofdkantoor en demo- en technologiecentrum van het ‘nieuwe’ Kodak. Want na alle financiële perikelen (Chapter 11) is het bedrijf dat ooit zo groot werd dankzij de filmrolletjes weliswaar uit de consumentenmarkt gestapt, als het gaat om ‘functional printing’ is het concern met een jaaromzet van circa 2,5 miljard euro een belangrijke speler. Twee typische Kodak-technologieën waarmee Kodak nieuwe markten gaat bestormen zijn de Stream-inkjettechniek en de Squarespot-belichtingstechniek.

Smart packaging
In de grafische markt heeft Kodaks’ Squarespot-belichtingstechniek zich met een installed base van 12.000 printsystemen en 16.000 plaatbelichters al lang bewezen. Diezelfde techniek voor het belichten van ctp-platen zal meer en meer worden toegepast voor ‘functional’ printing en ‘smart’ packaging. Dan moet men denken aan het printen van componenten voor touchscreens – waarvoor al OEM’s zijn gesloten – en elektronische schakelingen (printed electronics). In de nabije toekomst zal bijvoorbeeld vooor RFID-toepassingen geen aparte tag meer hoeven worden toegevoegd aan de (met geleidende inkt) geprinte antenne. Dan zal de gehele RFID-label in een keer geprint worden op een product.
Een ander voorbeeld van smart packaging die dankzij de Kodak-techniek waarschijnlijk mogelijk wordt is het direct printen met bioreactieve inkten op een foodverpakking, waarmee de consument kan zien of het product nog vers is. De consument houdt zijn vinger op een bepaalde plek op de verpakking, kleurt deze blauw, dan is het vers, bij rood niet meer.

Stream-inkjettechniek
Kodaks’ inkjettechniek – waarbij zeer nauwkeurig honderdduizenden inkjetdruppeltjes per seconde uit de Prosper-inkjetkoppen kunnen spuiten – wordt zowel gebruikt voor full colour printen van magazines en kranten als het inprinten van variabele data op snelle offsetpersen. Hierbij kan gedacht worden aan personalisatie via adresgegevens en barcodes, maar ook variabele tekst en beeld voor direct mail. Niet alleen worden de Prosper-inkjetkoppen ingebouwd in rotatie- en krantenpersen, zoals bij Axel Springer, ook op ‘traditionele’ vellenpersen. Een van de grootste Britse drukkerijen Anton Group heeft voor grote oplages dm-drukwerk op een Heidelberg Speedmaster vellenpers een Cut Star-systeem geplaatst, waarmee vanaf de rol variabele data wordt geprint met Prosper-inkjetkoppen, waarna de rol inline wordt gekapt in vellen die rechtstreeks de vellenpers ingaan. De output: full colour gepersonaliseerde direct mail die met duizenden vellen per uur de pers uitrolt.
Ook hier zoekt Kodak graag de samenwerking met derden. Zo heeft Kodak onlangs samen met machinefabrikant Bobst aan slimme toepassing bedacht waarbij de Prosper-inkjetkoppen worden ingezet voor variabel printen bij verpakkingsproducties van flexibel vouwkarton.

Boekproducties
Kodak is een van de handvol spelers op de groeiende inkjetmarkt. De inkjettechnologie in tegenwoordig zo geavanceerd dat full colour afbeeldingen  zich absoluut kunnen meten met de hoge offsetkwaliteit. De leek ziet geen verschil meer tussen een digitaal en in offset gedrukte mailing of brochure. Enig kritiekpunt blijft het printen van boeken. Totnogtoe blijft het blijkbaar moeilijk voor aanbieders van hoogvolume inkjetprinters om hoogkwalitatieve boekproducties te maken. In plaats van lekker leesbare tekst, lijken de letters bij inkjetdruk niet scherp en te dansen op het (romandruk)papier, wat een onrustig beeld oplevert en de leesbaarheid niet ten goede komt.

Dat papier ook van ander materiaal dan houtvezels gemaakt kan worden is inmiddels bekend. Er bestaat al jaren papier van zeealgen (uit de baai van Venetië), papier uit groenteafval, oude kleding, etc. Minder bekend is dat ook kunststof pasjes van ander materiaal dan plastic gemaakt kunnen worden. Dutch Card Printing in Groningen heeft in samenwerking met het Nederlandse Ecopas een bijzonder milieuvriendelijk pasje ontwikkeld. Er komt namelijk bij de productie geen druppel olie (basisgrondstof van plastic) aan te pas.  De grondstof voor dit pasje is namelijk aardappelzetmeel, een afvalproduct dat wordt gedestilleerd uit waswater van aardappelen voor de productie van patat. De toeleverancier maakt van de zetmeelresten in dit waswater zetmeelgranulaat. Daar worden vervolgens de pasjes van gemaakt.

Het Eindhovense bedrijf Hollanders heeft als eerste een dubbelzijdige printer voor textieldruk gebouwd. Met deze ColorBooster DS-320 kunnen in een run polyester vlaggen, decorbanner en back-lit displays en ander pos-materiaal worden bedrukt met aan beide zijden een verschillende opdruk. De machine heeft dus twee printers en een fixatie-unit, waardoor het bedrukte textiel er kant-en-klaar uitrolt. De ColorBooster DS-320 is 3,2 meter breed en print in de duplex modus met een snelheid van 72 m2 per uur.

Hoe krijg je een lezer van de papieren krant zover dat hij jouw boodschap doorstuurt aan vrienden en bekenden via Facebook of Twitter? Keloggs heeft er iets op bedacht. Dagelijks gaan honderdduizenden Engelse kinderen met honger naar school. Om de Britten duidelijk te maken dat ontbijten belangrijk is voor kinderen heeft Keloggs een mobiele fondsenwervingsactie op touw gezet. Die begint met een printadvertentie in de Daily Mirror. Lezers van die krant kunnen een Blippar-app downloaden waarmee zij de advertentie kunnen ‘blippen’: houd je smartphone voor de advertentie en er verschijnt een video op je scherm die je eenvoudig kunt delen via de app. Keloggs belooft voor elke keer dat de videoboodschap wordt bekeken, geliked of RT wordt een ontbijt voor een kind die dat nodig heeft te verzorgen. Krantenlezers hoeven geen geld te doneren, alleen de boodschap (/advertentie) mobiel te delen. Heel gemakkelijk, enige echte drempel is dat wel eerst de Blippar-app gedownload moet worden. Bron: mobilemarketing.nl.

De inkjettechnologie snoept niet alleen steeds meer af van het traditionele offsetdrukwerk. Inkjet doet ook meer en meer intrede op de verpakkingsmarkt, waar digitale inkjettoepassingen voor labeldrukken al jaren in zwang zijn. Nieuwste vinding van Xaar op dit gebied is het rechtstreeks beprinten van flessen en ander verpakkingsmateriaal in inkjet. Tot nog toe worden hiervoor labels (digitaal) gedrukt op bijvoorbeeld machines van Stork of Efi, waar Xaar overigens ook de printkoppen voor levert.
De nieuwe direct tot bottle- of direct tot shape-techniek is op de vakbeurs Drinktec in München onlangs gedemonstreerd. Fabrikant Innoprint kan met dit nieuwe systeem 36.000 PET-flessen per uur direct beprinten. Het Belgische Grafisch Nieuws meldt overigens terecht dat het rechtstreeks printen op producten in verpakkingslijnen niet nieuw is. Agfa heeft met de ontwikkeling van dotrix dit ook trachten te ontwikkelen, maar is daarmee gestopt vanwege hoge R&D-kosten. Een heel oude, maar nog altijd goede oplossing voor directe bedrukking van verschillende, niet vlakke vormen is daarnaast tampondruk. Helaas zijn er nog maar weinig bedrijven die zich daarmee bezig houden.